Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΟΦΑΛΟΥ (5)



Ο Τόφαλος θραύων αλυσσίδαν κατα μιαν επίδειξιν του Ιταλικού θιάσου Ποικιλιών του οποίου ετύγχανε μέλος.

Πέμπτο μέρος
--------------------

Ο ΥΠΟΔΟΥΛΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
Βρισκόμαστε πάντοτε στην εποχή που ο υπόδουλος Ελληνισμός εστέναζε κάτω από την Τουρκικήν τυραννίαν. Γι’ αυτό η τόνωσις του εθνικού φρονήματος ήταν από τις πρώτες επιδιώξεις του έθνους. Οι αθλητικοί σύλλογοι και οι παράγοντες του αθλητισμού είχαν κινητοποιηθή προς την κατεύθυνσιν αυτήν. Και πρέπει να σημειωθή εδώ ότι την αλησμόνητη εκείνη περίοδο ο αθλητισμός προσέφερε σπουδαίας εθνικάς υπηρεσίας στον τόπο. Παραλλήλως η αθλητική ιδέα κυριαρχούσε σ’ όλα τα πράγματα της Ελληνικής κοινωνίας κι αποτελούσε το κυριώτερο συστατικό όλων των κοινωνικών, εθνικών και εκπολιτιστικών τάσεων.
Δεν θα ξεχάσω τις αλεπάλληλες εκκλήσεις των υπόδουλων αδελφών μας της Σμύρνης, της Κύπρου και της Κωνσταντινουπόλεως. «Στείλτε αθλητάς να τονώσουμε τα σκλαβωμένα αδέρφια μας» έγραφαν καθημερινώς. «Στείλτε τον Τόφαλον καλύτερα παρά δέκα πρεσβευτάς...».

Με αυτό το πνεύμα οι πατριώτες μας της σκλαβωμένης Σμύρνης έγραψαν στον πρόεδρο της Γυμναστικής Εταιρίας Πατρών Στέφανον Τζίνην.
- Άκουσε Δημήτρη, μου λέει ο υπέροχος εκείνος φίλαθλος. Στη Σμύρνη τελούνται οι Πανιώνιοι αθλητικοί αγώνες. Πρέπει να ενισχύσωμε την εθνική ψυχή των σκλαβωμένων πληθυσμών της Σμύρνης. Αυτός είναι ο κυριώτερος σκοπός των αγώνων. Με την ευκαιρίαν αυτήν θα γίνη μια μεγάλη εκδρομή με πολλούς διακεκριμένους συμπατριώτας μας από την Πάτρα και την Αθήνα. Προετοιμάσου λοιπόν γιατί σ’ ένα μήνα θα λάβωμε μέρος σε μια μεγάλη εθνική εξόρμησι...

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗΝ
Πράγματι τον Μαϊον του 1904, με πρωτοβουλία του «Ομίλου Εκδρομών Αθηνών» επραγματοποιήθη το αλησμόνητο εκείνο ταξίδι. Οι ψυχές των ταξιδιωτών που πήγαιναν να ενθαρρύνουν τον υπόδουλο Ελληνισμό επάλλοντο από ενθουσιασμό και ιερή συγκίνησι. Μαζί μας στο πλοίο ήταν ο πρύτανις Σπύρος Λάμπρου, ο αείμνηστος Μυστριώτης, ο Γεώργιος Σουρής, ο Κορομηλάς, ο Γεώργιος Πωπ, ο Ανδρέας Νικολάρος, ο Σπανδωνής, ο Τίμος Μωραϊτίνης κι ένα σωρό άλλοι εκπρόσωποι των γραμμάτων και της κοινωνικής ζωής. Πολλές κυρίες επίσης της καλυτέρας κοινωνίας των Αθηνών έλαβον μέρος εις την εθνικήν εκείνην αποστολήν. Ολόκληρο το καράβι εδονείτο από παλμόν εθνικής εξάρσεως, ενώ διασχίζαμε τα γαλανά νερά του Αιγαίου με πλώρη την ελληνική Σμύρνη.
Είναι αδύνατο εδώ να περιγραφή η συγκίνησις όλων μας την ώρα που το πλοίον έμπαινε στο λιμάνι της Σμύρνης. Πολλοί από τους εκδρομείς έκλαιγαν. Άλλοι κοίταζαν με νοσταλγία την όμορφη μεγαλόπολι. Οι καρδιές ωστόσο των επιβατών σκιρτούσαν, γιατί σε λίγο θα ήσαν κοντά στους σκλάβους αδελφούς μας.

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Στην προκυμαία χιλιάδες Έλληνες είχαν συγκεντρωθή για να υποδεχθούν τους ελεύθερους πατριώτες τους. Την ώρα που κατεβαίναμε από το πλοίο και αποβιβαζόμαστε στο κρηπίδωμα αι εκδηλώσεις των Σμυρναίων έφθασαν στο κατακόρυφο. Με δάκρυα στα μάτια μας υπεδέχοντο. Μας αγκάλιαζαν, μας φιλούσαν με λυγμούς, μας έδιναν λουλούδια, γλυκά... Οι Τούρκοι αστυνομικοί έβλεπαν τις εκδηλώσεις του ελληνικού πληθυσμού με κάποια έκδηλη χαιρεκακία, αλλά δεν μπορούσαν να κάμουν τίποτα. Ούτε είχαν τη διάθεσι ν’ αντιδράσουν μπροστά σε κείνον τον χείμαρρον των πατριωτικών αισθημάτων που πλημμύρισε την προκυμαίαν της Σμύρνης.

Εις το στάδιον Μπουρνόβα έλαβαν χώραν οι αγώνες. Πολλοί Έλληνες αθληταί έλαβον μέρος. Κυρίως συμμετείχαν πολλοί αθληταί εκ Μικράς Ασίας. Οι αγώνες άρχισαν με επισημότητα, δεδομένου ότι παρευρέθησαν και οι τουρκικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές. Μεταξύ αυτών την πρωτοκαθεδρίαν είχε ο Βαλής του Αϊδινίου, ο περιώνυμος Εβραιοκύπριος Τούρκος Κιαμήλ πασάς, ο οποίος αργότερα ως γνωστόν, έπαιξε πρωτεύοντα ρόλον εις την πολιτικήν ζωήν της Τουρκίας. Εις τούτον οι διευθύνοντες τον «Πανιώνιον Γυμναστικόν Σύλλογον» είπον ότι οι Έλληνες αθληταί έρχονται μ’ επι κεφαλής ένα κολοσσόν. «Πρόκειται, του είπον, για τον Τόφαλον...».
- Ναι, κάτι έχω ακούσει γι’ αυτόν, τον νέον, είπε ο πονηρός Τούρκος.
- Είναι φαινόμενον ανθρώπου του λέει ο πρόεδρος του Πανιωνίου συλλόγου. Θα τον ιδήτε, εξοχώτατε, και θα απορήσετε, πως είναι δυνατόν να υπάρχη άνθρωπος με τέτοια τεράστια μυϊκή δύναμι...
- Θα τον ιδούμε, απάντησε με διπλωματική ευστροφία ο δαιμόνιος εκείνος Τούρκος.

Εκείνην την στιγμήν τρεις αχθοφόροι μετέφεραν, καταβάλλοντες υπεράνθρωπες προσπάθειες, το αμφίσφαιρον εις το μέσον του Σταδίου και προ του κυβερνήτου Κιαμήλ, ο οποίος με μεγάλη δυσπιστία άκουγε ότι του έλεγαν. Έξυπνος όμως ο μακαρίτης πρόεδρος του Πανιωνίου Αλέκος Φωτιάδης πήρε μαζί του τον διακεκριμένον φίλαθλον Δημήτριον Δάλαν και πλησίασαν και πάλιν τον Κιαμήλ πασά.
- Εντός ολίγου, του είπαν, ο νεαρός Έλλην Τόφαλος θα σηκώση στον αέρα αυτό το κολοσσιαίο βάρος που το μετέφεραν τρεις εργάτες.
Ο Κιαμήλ τους κοίταξε με απορία και ευγένεια και με προσποιητή ευχαρίστησι τους είπε:
- Βρε τζάνεμ αφού τρεις χαμάληδες δεν μπορούν να σηκώσουν αυτές τις μπάλλες θα μπορέση ο δικός σας;
- Θα μπορέση...
- Μακάρι, φίλοι μου!...
Οι αγώνες άρχισαν. Το στάδιον Μπουρνόβα στην Σμύρνη, που είχε πλημμυρίσει από Έλληνας, εσείετο από τας ουρανομήκεις εκδηλώσεις. Ο Φωτιάδης και ο Δάλας ήλθαν στα αποδυτήρια να μου αναγγείλουν τι υπεσχέθηκαν στον Τούρκο πασά.
- Είναι ανάγκη, μου είπαν, να σηκώσης αυτό το βάρος. Λόγοι εθνικής υπερηφανείας επιβάλλουν να δείξωμε στους Τούρκους ποιοι είμαστε και τι αξίζουμε.

Τέλος πέμπτου μέρους (συνεχίζεται)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου