Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΟΦΑΛΟΥ (10)


Δέκατο μέρος
--------------------
Στις αρχές του Απριλίου, και ακριβώς την επομένην του Πάσχα, η Βασιλική Αγγλική θαλαμηγός «Βικτωρία-Αλβέρτος» έμπαινε στα Φαληρικά ύδατα. Τα θωρηκτά μας «Σπέτσαι» και «Ψαρρά» προϋπάντησαν την Βασιλικήν θαλαμηγόν και συνώδευσαν ταύτην τιμητικώς μέχρι της προκυμαίας. Πυκνά πλήθη εις τον Πειραιά και τας Αθήνας είχον κατακλύσει τους δρόμους αναμένοντα το Βασιλικόν ζεύγος και τους πρίγκιπας της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας. Ο Βασιλεύς Γεώργιος και η Βασίλισσα Όλγα υπεδέχθησαν μετά των μελών του υπουργικού συμβουλίου τους υψηλούς ξένους. Ο δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Μερκούρης προσεφώνησε τους Βασιλείς και ακολούθως η Βασιλική πομπή υπό βροχήν ανθέων του φρενιτιώντος κόσμου κατηυθύνθη εις τα ανάκτορα όπου και κατέλυσε το Βασιλικόν ζεύγος.
Εν τω μεταξύ η πρωτεύουσα είχε λάβει πανηγυρικήν όψιν. Τα σπίτια, τα καταστήματα, τα δημόσια γραφεία ήσαν σημαιοστόλιστα. Το θέαμα ήτο γραφικώτατον. Οι χιλιάδες των ξένων που είχαν κατακλύσει την ελληνικήν πρωτεύουσα έμειναν καταγοητευμένοι από την εμφάνισιν των Αθηνών.

Η ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
Την Κυριακήν 9 Απριλίου 1906 ήρχισαν με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπειαν οι Ολυμπιακοί αγώνες εις το Παναθηναϊκόν στάδιον. Αντι άλλης περιγραφής, σας δίδω μίαν περικοπήν από το «Εμπρός» της 10ης Απριλίου 1906, εις την οποίαν περιγράφεται η εορτή του Σταδίου.
«Κάτι περισσότερον και από όνειρον ήτο το χθεσινόν θέαμα του Σταδίου. Η ισχυροτέρα ποιητική φαντασία μόλις δύναται να φαντασθή την αφαντάστου κάλλους εικόνα την οποίαν παρουσίασαν οι πεντήκοντα χιλιάδες ανθρώπων που εκάλυψαν το εκ μαρμάρου λευκόν αριστούργημα την παμμεγέθη αυτήν κολυμβήθραν, όπου τελείται ήδη η αναβάπτισις της ελληνικής ψυχής εις το φως του ωραίου.
Το Στάδιον δεν ήτο χθες ο αποστράπτων ναός εκ της λευκότητος, το χιονόφωτον μάρμαρον μς τας θαμβούσας ακτινοβολίας και μαρμαρυγάς του. Ήτο το μυριόχρωμον θέατρον, το ονειρώδες ωραίον, το αφαντάστως μέγα πανόραμα, το οποίον θα έλεγε τις ότι παρεσκεύασαν μαγισσών χείρες.
Από της εισόδου μέχρι των Βασιλικών θώκων και από της πρώτης κερκίδος μέχρι της τελευταίας μια πλημμύρα χρωμάτων, φωτός, καλλονών εις πλημμύραν ανθρώπων.
Το Στάδιον ήτο η μαρμάρινη πολυάνθρωπος πόλις, η διακεκοσμημένη από άνθη και σημαίας, η σειόμενη υπό την βοήν των επευφημιών, από την τρικυμία των χειροκροτημάτων.

Δεξιά και αριστερά, επάνω και κάτω συνδυασμοί αρμονικώτατοι, συμπλέγματα αριστουργηματικά. Κερκίδες με τα απειράριθμα καπέλλα των κυριών, τας στολάς και τα πτερωτά λοφία των αξιωματικών φαίνονται ως ανθοβριθείς κόσμοι κατακεκλιμένοι. Εις το βάθος λάμπουν αι διάχρυσοι βασιλικαί στολαί. Το Αγγλικόν στέμμα ακτινοβολεί και λαμπρύνει την μεγαλοπρέπειαν της εορτής. Κενόν πουθενά. Ούτε λευκόν εις τας κερκίδας. Παντού η θάλασσα η ανθρώπινη, η θάλασσα η βοώσα και αι τεράστιαι ανθοδέσμαι των χρωμάτων και των καλλονών. Μέχρι του τελευταίου διαζώματος όπου αι πολυάριθμαι σημαίαι κυματίζουν εις την θωπευτικήν πνοήν της εαρινής ημέρας, ανεβαίνει η θάλασσα.
Είναι η 3η μ.μ. ώρα. Μία σταγών ύδατος πίπτει επί του κόσμου εκείνου του δημιουργηθέντος εις δέκα λεπτά. Βροχή! Αλλά δεν είναι. Απόπειρα μόνον. Ο ήλιος βλέπει το θέαμα, ενθουσιάζεται και επανέρχεται. Και υπό το φως του πλέον το γλυκύ, το διαμέσου λεπτοτάτης γάζης και ευεργετικών νεφών, άρχεται η μεγάλη εορτή...».

ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ
Ο Δημ. Τόφαλος συνεχίζει την αφήγησι του:
Το Στάδιον είναι κατάμεστον. Οι Βασιλείς της Ελλάδος και της Αγγλίας και οι άλλοι επίσημοι παρακολουθούν τας χιλιάδας του λαού που έχουν πλημμυρίσει τον ιερόν χώρον. Σε κάποια στιγμή ακούονται ενθουσιώδη τα χειροκροτήματα του κοινού. Μπαίνει η Φιλαρμονική του Μοναστηρίου. Η Μακεδονία βρίσκεται στο στόμα όλων. Δάκρυα πατριωτικοτάτης συγκινήσεως βρέχουν τα μάτια των χιλιάδων θεατών.
Εις μιαν στιγμήν ο Διάδοχος Κωνσταντίνος ως πρόεδρος της επιτροπής δίδει το σημείον της ενάρξεως των αγώνων. Η συγκίνησις του κόσμου αποκορυφώνεται. Αρχίζει η παρέλασις υπερχιλίων αθλητών μ’ επικεφαλής τας φιλαρμονικάς Αθηνών και Λευκάδος με τας γραφικάς στολάς. Οι αθληταί παρελαύνουν προ των βασιλικών θώκων και εκτελούν εν συνεχεία τον κύκλον του σταδίου. Οι Γερμανοί εμφανίζονται πρώτοι εις την παρέλασιν. Η γερμανική σημαία με τον δικέφαλον αετόν, την οποίαν κρατεί υψηλόσωμος Γερμανός κλείνει προ των Βασιλέων εις σημείον χαιρετισμού. Η Βασίλισσα και η πριγκίπισσα Σοφία φωτογραφίζουν την παρέλασιν.

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΗΡΥΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
Μετά την παρέλασιν ο Διάδοχος Κωνσταντίνος επροχώρησεν εις το μέσον της παρατάξεως των αθλητών και εστάθη μεταξύ αυτών και των Βασιλέων επί του πράσινου τάπητος. Εχαιρέτησε στρατιωτικώς τους Βασιλείς και με βροντώδη φωνήν προσεφώνησε τούτους. Εις το τέλος της προσφωνήσεως του ο Διάδοχος είπεν:«Υπό τοιούτους οιωνούς έχω, Μεγαλειότατε, την τιμήν να παρακαλέσω την Υμετέραν Μεγαλειότητα, όπως ευδοκήση να κηρύξη την έναρξιν των Ολυμπιακών αγώνων του 1906».
Ευθύς αμέσως ο Βασιλεύς Γεώργιος με ζωηράν φωνήν είπε τα εξής από του εξώστου της κλίμακος των Βασιλικών θέσεων:«Κηρύσσω την έναρξιν των Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων του 1906». Κατόπιν άρχισε η γυμναστική επίδειξις των ομάδων των διαφόρων εθνών και με την δύσιν του ήλιου έληξεν η πρώτη ημέρα της Ολυμπιάδος.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσωμε τα εξής: Οι Ολυμπιακοί αγώνες έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς από τους Έλληνας αθλητάς να επιδείξουν την αληθινήν των αθλητικήν αγωγήν. Αυτό έκαμεν εντύπωσιν εις τους ξένους. Παντού το διεκήρυσσαν και ιδιαιτέρως εμνημόνευον την ελληνικήν φιλοξενίαν της οποίας ετύγχανον παντού όπου εγύριζαν.
Στην Αθήνα τον Απρίλιον του 1906 είχε μαζευτή πάρα πολύς κόσμος και από την ελληνικήν επαρχίαν. Αλησμόνητος θα μου μείνη ο διάλογος μεταξύ δύο επαρχιωτών, που άκουσα μια μέρα εξερχόμενος του Σταδίου.
-Έμαθα ότι ήλθες ν’ αγωνισθής εις τον δίσκον.
-Ναι!
-Και που εγυμνάσθης;
-Έχω κάνει επίτροπος εκκλησίας του χωριού μου!
Κατα την δευτέραν ημέραν των Ολυμπιακών αγώνων η Ελλάς κατήγαγε την πρώτην ολυμπιακήν νίκην χάρις στον Έλληνα Γεώργιον Ορφανίδην ο οποίος ήλθε πρώτος εις την σκοποβολήν. Ο νικητής ήτο υιός του καθηγητού του Πανεπιστημίου ιατρού Δ. Ορφανίδου. Δεύτερος ήλθε ο Γάλλος λοχαγός Φουκουνιέ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ
Το αγώνισμα της άρσεως βαρών είχεν ορισθή για την τετάρτη ημέραν της Ολυμπιάδος. Η μεγάλη στιγμή για μένα έφθασε. Από την προηγούμενην είχα λάβει σωρείαν τηλεγραφημάτων από φίλους και θαυμαστάς μου που μου ευχόντουσαν «καλή νίκη». Αυτή τη στιγμή θυμάμαι ένα τηλεγράφημα που μου έστειλε μια θαυμάστρια μου από την Πάτρα. «Θα σε παρακολουθώ –μουγραφε- όλες τις στιγμές της σκληράς πάλης σου. Έταξα στην Παναγιά να νικήσης. Χωρίς ναμαι κοντά σου θ’ ακούω τα χειροκροτήματα του κόσμου κι η ψυχή μου θα πλημμυρίζη χαρά και συγκίνησι. Περιμένω γρήγορα ειδήσεις σου». Το τηλεγράφημα αυτό με γέμισε ενθουσιασμό, μ’ έκανε άλλον άνθρωπο. Μουδωσε φτερά. Ήταν από την αγαπημένη μου. Από το μοναδικό κορίτσι που με συνεκίνησε για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή. Ήταν Πατρινοπούλα απ’ τις καλύτερες οικογένειες της πατραϊκής κοινωνίας της εποχής εκείνης.

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Εις το αγώνισμα της άρσεως βαρών έλαβον μέρος ο αείμνηστος Περικλής Κακούσης ο οποίος εις τους Ολυμπιακούς του 1904 εις τον Αγ. Λουδοβίκον ανεκηρύχθη Ολυμπιονίκης και ο συμπολίτης μου Στέφανος Χριστόπουλος. Από τους ξένους συναθλητάς, μετέσχον τρεις Γερμανοί, δύο Γάλλοι, δύο Ιταλοί, Βέλγοι και άλλοι. Ο πλέον επικίνδυνος αντίπαλος μου ήταν ο γιγαντόσωμος αθλητής ο Αυστριακός Ζόσεφ Στάϊνμπαχ. Ήταν περίπου τριπλάσιος στις σωματικές διαστάσεις από μένα. Αληθινός γίγας.
Ο αείμνηστος Πωλ Αρκάς γράφει δια το αγώνισμα της άρσεως βαρών σε μια εφημερίδα της εποχής εκείνης:«Κατόπιν ακολουθεί άλλη αγωνία, μεγαλυτέρα ακόμη. Όλος ο κόσμος ελπίζει για τον Τόφαλο στο αγώνισμα της άρσεως βαρών. Αρχίζει να σκοτεινιάζη. Ο αγών έχει ήδη αρχίσει και η αγωνία των θεατών μεγαλώνει. Αι διαστάσεις ενός Αυστριακού κολοσσού(του Στάϊνμπαχ) προκαλούν φόβους και ανησυχίαν. Πολλοί εψιθύριζαν:«Φοβάμαι τον Τόφαλον...». Αλλά και του Τόφαλου οι τεράστιοι μυωνες επιδεικνύονται πανηγυρικώς και προκαλούν κάποιαν παρηγορίαν. Ο αγών συνεχίζεται και η αγωνία κορφούται. Ο Τόφαλος σηκώνει πρώτος το αμφίσφαιρον και ακολουθεί ο Αυστριακός με την ίδια άνεσι κι επιδεξιότητα. Οι λοιποί αθληταί αποσύρονται ο ένας μετά τον άλλον.
Ήδη όμως αρχίζει η νύχτα να σκεπάζη με το πέπλο της στο Στάδιον. Από τας κερκίδας ο κόσμος διακρίνει μόνον τους όγκους των σαρκών των δύο συναγωνιστών. Έφθασε η νύχτα και το αγώνισμα διακόπτεται δια την επομένην...».

ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟΝ ΖΗΤΗΜΑ
Την ίδια όμως εκείνη νύχτα σαν βόμβα έπεσε μεταξύ του αθλητικού κόσμου ένα ανέλπιστον γεγονός: Ο εκ Κωνστάντζας Παύλος Χατζηπαύλου ο οποίος είχε προσληφθή στην υπηρεσία του Σταδίου κατήγγειλεν ότι ο Αυστριακός αντίπαλος μου Στάϊνμπαχ ήτο επαγγελματίας αθλητής και ότι κατ’ επανάληψιν τον είδε να παίζη εις ένα θίασον ιπποδρόμου εις Κωνστάντζαν, Βραϊλαν και Γαλάζιον.
Τούτο έγινε γνωστό στον πρίγκιπα Γεώργιον. Ευθύς αμέσως ο πρίγκιψ εκάλεσε τον πρόεδρον του Αυστριακού Γυμναστικού Συλλόγου και τον ρώτησε εαν είναι αλήθεια τα όσα καταγγέλθησαν. Ο Αυστριακός πρόεδρος διαβεβαίωσε τον Πρίγκιπα Γεώργιον ότι εξ όσων γνωρίζει ο Στάϊνμπαχ είναι φίλαθλος.
Ο γραμματεύς της Επιτροπής Σπ. Λάμπρου και ο πρόεδρος του συλλόγου μου Τζίνης ανέφεραν ότι θα υποβάλουν ένστασιν. Εξ άλλου ο γυμναστής της Γυμναστικής Εταιρίας Διδυμιώτης κατήγγειλεν εις τον Νεγρεπόντην όσα εβεβαίουν οι ομογενείς της Ρουμανίας. Ότι δηλαδή ο Στάϊνμπαχ ήτο επαγγελματίας αθλητής.

Το πράγμα άρχιζε να παίρνη ανησυχητικόν χαρακτήρα την επομένην ημέραν. Οι εφημερίδες έγραφαν ολόκληρες στήλες για το ζήτημα αυτό. Τα πλήθη είχαν φανατισθή και εζητούσαν τον αποκλεισμόν του Αυστριακού.
Εν τω μεταξύ την προηγουμένην και μέχρις ότου έφθασε η νύχτα ο Στάϊνμπαχ και εγώ είχαμε ανυψώσει 136 κιλά. Ένας Γάλλος και δύο Γερμανοί μας ακολουθούσαν αλλά απεσύρθησαν τελικώς χωρίς να μπορούν να συνεχίσουν τον αγώνα.
Κατα την επανάληψιν του αγωνίσματος(την επομένην) εθεωρήθη τούτο λόγω του θορύβου που είχαν προκαλέσει οι εφημερίδες, ως το πλέον ενδιαφέρον αγώνισμα της ημέρας. Το πλήθος με πρωτοφανή αγωνίαν ανέμενε την ώραν που θ’ ανηγγέλετο η έναρξις του αγωνίσματος άρσεως βαρών.
Παρέμενε όμως ακόμη το ζήτημα του Στάϊνμπαχ. Το ζήτημα τούτο ερρυθμίσθη προσωρινώς ως εξής: Η Επιτροπή ετηλεγράφησεν εις τον Έλληνα πρόξενον εις Κωνστάντζαν από τον οποίο εζητούντο διάφορες πληροφορίες περί του αυστριακού αθλητού. Μέχρις ότου δε έλθη η απάντησις του Έλληνος αντιπροσώπου εις την Ρουμανίαν το αγώνισμα της άρσεως βαρών θα συνεχίζετο. Έτσι κι έγινε.

Τέλος δέκατου μέρους (συνεχίζεται)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου